Ze kijkt me hoopvol aan als ze binnen komt.
We hebben elkaar al even niet gezien en ik ben benieuwd naar welk verhaal deze blik in haar ogen gaat.
Het verhaal begint. “Eigenlijk gaat alles best wel goed. Alleen….soms zijn er mensen die me zo weten te triggeren, dat ik er van uit balans raak. En dat wil ik niet meer!!”
Een whatsapje van een ex, een opmerking van een collega, we kennen het allemaal wel.
Er komt een emotie. Het raakt je.
En het raakt iets wat diep in jou goed verstopt zit. En omdat het goed verstopt zit dank je dat het er niet meer is.
Maar die ene zin, die ene trigger brengt je in een split second weer in contact met dat wat je niet meer wilde voelen. Die boosheid, dat verdriet, die afwijzing.
We zijn ons niet bewust dat dit gaat om onze eigen boosheid, ons eigen verdriet wat geraakt wordt door de ander.
Misschien lijkt de situatie wel op die situatie van eerder, waarin je de emotie geblokkeerd hebt.
De felheid die je nu voelt komt dan niet uit de situatie die zich nu voor doet maar uit een oude pijn van langer geleden.
Deze trigger geeft je nu de gelegenheid om naar binnen te keren en de onverwerkte boosheid of verdriet alsnog aan te gaan. Dus de pijlen richten op de ander heeft geen zin.
Kijk de bevroren emotie aan, erken het met warmte, blijf bij jezelf en het ontdooit. Daardoor kan deze emotie weer in beweging komen en uit je lijf gaan.
En kun je de ander, die deze trigger zichtbaar maakte, bedanken.
Oude ‘rommel’ opruimen, het geeft je weer energie. E-motie. Energie in beweging.
“We repeat what we don’t repair”
Quote van Bruce Lee
