Als kind deed ik altijd mijn best om de waardering van mijn vader te krijgen. Hij werkte hard, zodat mijn zusjes en ik het goed hadden. Zodat er niets te klagen was. En dat was er ook niet…althans…dat waar wij over klaagden daar kon hij niets mee.
Ik zei wel eens tegen hem; “pap kun je geen vuilnisman worden?, dan zie ik je wat vaker.” Ik herinner me een vaderdag. Ik gaf hem een een kaart met een eigen tekst op de achterkant. Een uitnodiging om samen een dag door te brengen en hij mocht kiezen wat we dan gingen doen. Die kaart is nooit verzilverd. Al was het maar een wandeling. Het is nooit gebeurd.
Later, jaren later, ging ik hem beter snappen. Snappen waar gedrag vandaan kwam. Waarom hij was zoals hij was. Maar naast dat snappen zat ook een verlangen. Een verlangen van “zie mij.” Een aantal jaar uit verbinding was voor mij een logisch gevolg. Ik kon niet anders meer. Wat weer opstand opleverde van zijn kant. Want een aantal overtuigingen zaten bij hem diep. “Je wijst mij niet af” en “eens een besluit is voor altijd een besluit”. Aarrggh!! Hoe kun je – met mijn patronen van “het graag goed willen doen” en “het braafste meisje uit de klas zijn” – het dan redden in het leven. Niet te doen!!
Dus een nieuwe strategie werd geboren. Stoppen met het graag goed willen doen. Zo nu en dan steekt ‘het’ nog eens de kop op. En tot mijn eigen ongenoegen ga ik dan ook nog eens vluchten als ik zie dat ‘het’ weer voor mijn neus staat. “Het zo graag goed willen doen” wordt dan “ik kan het wel alleen” en “ik heb niemand nodig!!”
Inmiddels is mijn vader er niet meer. Gelukkig mocht ik in zijn laatste levensfase het gevoel “ik zie jou” ervaren. Een stukje erkenning “ik ben blij met jou’”. Als die paar woorden naar je worden uitgesproken…poeh..Ik voelde het en was er als een kind zo blij mee. Ja als een kind zo blij mee, want als kind had ik dit zo gemist. Een stukje erkenning van mijn bestaan. Als je het als kind niet gehad hebt, kun je er lang naar blijven verlangen. Als het dan niet komt heb je het in jezelf te vinden. En dat was me gelukt. Ik ben blij met mezelf. Als het dan uiteindelijk toch nog van een ouder komt is het een cadeautje.
Ben jij blij met jezelf?
