Je denkt een flinke stap te zetten en je komt er achter, dit is het toch niet. Je voelt verwarring. Dan je onderbuik voelen en je hart volgen. Je plan durven los te laten. Even zijn met dat wat er is. Om vervolgens met compassie naar jezelf te kunnen kijken. Jezelf niet af te keuren, maar het is oké. Het is niet erg als dingen anders lopen dan je had verwacht. Je hebt een vermogen je aan te passen aan wat zich in het moment aan dient. Het enige wat je hoeft te doen is met een open en flexibele houding aanwezig te zijn. Geen oordeel, geen verwachting. Lief zijn voor jezelf. Laat de blaadjes maar dwarrelen buiten….
Compassie voor jezelf
