Helpen!
Mijn lijfspreuk is lang geweest ‘selluf doen’.
Inmiddels durf ik hulp te vragen.
Hulp op het terrein waar ik mijn kennis niet heb of waar mijn talenten en kwaliteiten ontoereikend zijn. 😊
Op LinkedIn kwam een mooie metafoor voorbij. Het bekende ‘mapje met pasjes’, Een pasje voor hulp onderweg, een pasje van de fysiotherapeut voor hulp aan je lijf, visitekaartjes met telefoonnummers die je kunt bellen als je hulp nodig hebt. Als je zelf wil, is er genoeg hulp te vinden.
Gister had ik 20 oncologie-studenten voor me zitten. We spraken over gesprekstechnieken en de behoefte om te helpen. Hoe lastig het kan zijn dat als iemand niet om hulp vraagt, jij als verpleegkundige denkt wel hulp te moeten bieden en dat de verbinding met de ander nog wel eens stroef verloopt. We willen zo graag de ander helpen.
Vandaag een gesprek met een teamleider. De teamleden komen ‘mankracht’ te kort. Er moet nog zoveel. De lontjes worden korter en de humeuren worden er niet beter op. En dan het gevoel niet genoeg te kunnen doen. Aarrghh dat is niet fijn.
Dan de collega coach. Help, men heeft mijn hulp in het team niet nodig en dat geeft me een onbevredigd gevoel. Want ik ben zo graag van betekenis. En ik zie dat ze het ‘selluf’ willen doen. Het even op je handen moeten zitten en vertrouwen hebben. Yep ook als het mis gaat.
En dan de client, die momenteel met long covid is geveld. Zich schuldig voelt. Nu moeten haar collega’s er een tandje bovenop gooien en haar cliënten nog langer wachten. Nu in de sessies komt ze erachter dat dit iets is wat ze haar hele leven al doet. Anderen helpen. Nu is het haar tijd. Goed voor zichzelf zorgen en zichzelf helpen.
Ach en ook ik, duikel wel eens in mijn ‘hulpverleners syndroom’. Zo graag van betekenis willen zijn. En ik weet, ‘als er niet om hulp gevraagd wordt, hoef je niet ongevraagd je hulp te bieden’. Het haalt de ander uit zijn kracht. En misschien wil de ander het ook wel even ‘selluf’ doen in zijn eigen tijd en tempo. En is de ander nog even niet klaar voor je goed bedoelde aangeboden hulp.
Én dan nog een systemische coach opmerking. We hebben allemaal al een vader en een moeder. 😉 Dus nog meer ouderlijke hulp en adviezen zijn vaak niet nodig. Blijf op je eigen plek.
En vraag jezelf eens af, wat maakt dat je graag de ander wil helpen?
