Ahhh dat vind ik zielig!!
Nee ik vind het sneu. Echt heel erg. Niet te houden, zooo zwaar!
In allerlei varianten komt het voorbij.
Afgelopen vrijdag zag ik het weer. Het zorgen voor de ander. Een dynamiek die velen van ons goed kennen.
In dit geval al generaties lang. Oma voor haar moeder, moeder voor oma, dochter voor moeder. En nu, na een scheiding, ook nog extra goed zorgen voor haar zoon. Want daar was zij verantwoordelijk voor.
Toen de stapel boeken, die symbool stonden voor de lasten die ze droeg, kon het verdeeld worden en terug naar de rechtmatige eigenaar.
En toch aan het eind zei deze cliënt: ik ga nog iets bij mijn moeder ophalen, ik kan wel wat voor haar dragen, dan hoeft ze het niet alleen te doen en ik red dat wel!
Zo moeilijk kan het voor sommigen van ons zijn. Het lot bij de ander laten. Wat niet betekent ‘aan het lot overlaten’!!
Jouw lot is niets meer en niets minder dan je realiteit, je werkelijkheid. Zoals het leven bedoeld is.
Dat zorgen voor de ander, het willen overnemen, het makkelijker maken voor de ander, dat doen we graag! Ten koste van onszelf en zelfs van de ander. Je ontneemt de levenslessen van de ander door het over te nemen.
Beschikbaar zijn voor de ander, zonder jezelf te verliezen en trouw blijven aan jezelf. Dat is een uitdaging, maar geeft kracht voor jezelf en de ander!
En scheelt een hoop burn-out klachten. 😉
