Wat een jaar!
Een jaar van afscheid nemen. Van vaders en van vrienden. Maar ook een jaar van dankbaarheid. Een jaar met mooie momenten en herinneringen. En zo komt ook het besef dat alles er mag zijn. Het rouwen en het genieten. Zoveel polariteiten dit jaar.
Ja, er is een vrolijke kant in mij en er is een serieuze kant in mij.
Ja, er is een zekere kant in mij, en ja er is ook een onzekere kant in mij.
Ja, er is veel lichtheid in mij en ja er is ook een donkere kant in mij.
Ja, mijn geschiedenis kent het mooie en het minder mooie.
En ik heb dit jaar de emoties gevoeld van wat er in mijn jeugd wel is geweest, maar ook die van wat er had moeten zijn en er niet is geweest.
“Er zijn twee wegen naar geluk”, zei mijn supervisor laatst. “De ene weg gaat over rouwen om wat je niet hebt gekregen, wat je niet hebt en niet meer gaat krijgen. En de andere weg gaat over dankbaar zijn voor wat je wel hebt gekregen, voor wat je hebt en wat je nog gaat krijgen. En je moet ze beide bewandelen.”
En met dit laatste inzicht ga ik graag 2025 in. Ik omarm alles wat op mijn pad komt. Geen voornemens, geen to-do lijsten maar ja in alles.
Ja in alles!
