Een uitspraak die ook voor mezelf telt. Wat is dat toch dat je de neiging hebt om het allemaal zelf te willen doen…lijkt wel een klein ik-je die roept ‘selluf doen’. Terwijl er zoveel mensen zijn die je willen en kunnen helpen.
Het is een terugkerend onderwerp van gesprek. Is het een bezwaar om wat mensen in je omgeving te informeren dat je nu even wat hulp kunt gebruiken? Dat je het nu even niet meer weet. En wel wat stimulans kunt gebruiken om een nieuwe gewoonte je eigen te maken. Of mensen die je enthousiasmeren; ‘hey wat ben jij goed bezig!’ Of mensen die met je meedenken.
Geef het aan wat je nodig hebt of wat je zoekt. Soms voelt dat kwetsbaar, maar vaker voelt het vrij. Op het moment dat ik in mijn omgeving aan gaf wat mijn verlangen is, wat mijn wens is, gingen er deuren open en werden er handen uitgereikt. Als je niet vertelt wat er in je hoofd omgaat, kunnen mensen je ook niet helpen en zal je het alleen moeten. Terwijl het fijn is om van betekenis te kunnen zijn. Jij voor de één en de ander voor jou. Spreek je uit en pak die hand! Dat leeft een stuk lichter.
Het wordt beter
Met elkaar wordt het beter
En we weten dat morgen vlakbij is
En zo weer voorbij is
We zijn groter
Bij elkaar zijn we groter
Dus we proosten op dagen
Vol zonlicht dat ieder gewicht dragen kan
Laat mijn hand niet
Laat mijn hand niet gaan
Je hoeft dit niet alleen te doen
Laat mijn hand niet
Laat mijn hand niet gaan
Je hoeft dit niet alleen te doen
Bløf – Beter
