Ja duh… maar ik niet, als ik iets begonnen ben maak ik het af. Zo’n opmerking waar je als kleuter al mee geconfronteerd werd. Wat maakt dat dit voor de één helemaal niet moeilijk is en voor de ander voelt als falen, niet geslaagd of zelfs kwetsbaar. Je hebt een voornemen en je begint. Mijn voornemen is al jaren om goed gitaar te kunnen spelen. Lijkt me heerlijk om je gitaar te kunnen pakken en dat wat je er op tokkelt klinkt ook nog als een melodietje. Volgende stap, ik neurie er wat bij, om daarna, na heel veel oefenen, een dot zelfvertrouwen mijn mond open te gooien en er vol enthousiasme bij te zingen. Ik heb een gitaar, ik heb zin, ik heb m’n telefoon met youtube en de eerste les klaar staan. Braaf hou ik het een aantal dagen vol. Om vervolgens te concluderen, hey het is alweer een tijd geleden dat ik gespeeld heb.
Weet je wat, ik begin morgen opnieuw… En zo gaat het bij vele van ons, met andere onderwerpen. Hier in huis diverse voorbeelden, maar ook bij mij in de praktijk. Is het erg dat het deze keer niet gelukt is? Nee! Ieder moment, iedere dag en in iedere situatie heb je een keuze. De keuze hoe wil jij over jezelf denken? De keuze doe ik het wel of doe ik het niet? Ga ik mijn dwarse olifant die de verkeerde afslag neemt faciliteren de volgende keer de juiste afslag te laten nemen? En niet onbelangrijk; doe ik het voor mezelf of voor iemand anders?
Erken dat het zo is zonder hier een oordeel over te hebben. Complimenteer jezelf met wat wel is goed gegaan en begin opnieuw.
