Je bent altijd onderdeel van een aantal systemen. Iedereen heeft een geschiedenis en ervaringen vanuit die systemen. En ieder systeem heeft dynamieken en geschreven en ongeschreven regels. Soms zo vanzelfsprekend, maar van een afstand soms zo niet-vanzelfsprekend!! Ken je ze?
Als ik m’n bord niet leeg at dan ook geen toetje. Met kerstmis er zijn van ontbijt tot en met diner. Ruzies waren ongemakkelijk, ze werden niet goed gemaakt in mijn bijzijn.
Mijn mening deed er niet toe, ik was maar een ‘apenkop’ en “apenkoppen tellen niet mee.” Ik hoor m’n oma nog zeggen “snotneuzen als laatste.” Wat ik hier aan over hield was, mijn menig doet er niet toe! Ik ben onbelangrijk! Ik ben niet slim genoeg om een mening te hebben! Zo BAM dat is er uit.
Toen ik jaren geleden tijdens een training een trainer het woord ‘bestaansrecht’ hoorde uitspreken begon ik spontaan te huilen. Het raakte iets, het resoneerde…met wat wist ik niet.
Dat ik vanzelfsprekend geboorterecht had en daardoor ook bestaansrecht kwam als een bom binnen. Jeetje, ook ik deed er toe. Dus ook ik mocht een mening hebben. En ook mijn mening mocht gehoord worden. Vanaf dat moment snapte ik mijn overlevingsstrategie.
Hou je maar stil. Hou je maar klein. Ik doe er niet toe. Het introvert zijn kwam goed van pas. Doe maar net of je er niet bent. En als mijn mening gevraagd werd kon ik me als een kameleon gedragen. Niet te hard mijn mening verkondigen, ik kon m’n mening altijd nog bijkleuren zodat hij past bij andermans mening. Wel zo veilig.
Mijn vaders mening was ‘wet’. Viel niet aan te tornen. Ook al had ik mijn argumenten goed onderbouwd. Nee apenkop, nee snotneus…komt niets van in!
Nu als coach en teamcoach ken ik mijn erfenis en zal er altijd alert op zijn. Wordt ik hier getriggerd in mijn eigen erfenis of is het iets van de ander of van het team en gaat het niet over mijn trigger.
Ik en mijn geschiedenis, mijn bestaansrecht. Ja ik doe er toe – net als jij!! Ook jij doet er toe, hoe groot of klein je ook bent! Want je bestaat en je mag je eigen mening hebben!
