“Leef je mooiste leven”, lees ik wel eens in artikelen. Ja tuurlijk denk ik dan, why not?
Nou… ik wil dit iedere dag wel, maar soms lukt me dit even niet. Het leven laat me ook wel eens zien dat ik nog iets mag verwerken. Iets waarvan ik dacht dat ik dit al ‘door geakkerd’ had. Vanuit de waarnemer in mijzelf kijk ik dan naar deze situatie, blijf er met mijn gevoel bij en weet dan vaak waar het werkelijk over gaat.
Voordat ik modder ga smijten en de buitenwereld als schuldige wil aanwijzen voor dat wat mij overkomt. Dat een ander verantwoordelijk is voor mijn gevoel. Op zich knap toch, daar iemand anders verantwoordelijk voor maken? Toch zie ik het geregeld gebeuren.
Pas als een slang gaat vervellen komt daar een grotere en krachtigere slang uit voort. De oude slang is nog steeds aanwezig, maar beschikt over meer wijsheden en mogelijkheden dan daarvoor.
Hiermee neem ik verantwoordelijkheid voor mijn eigen leven. En ga voor levenslust in plaats van levensangst. Angst voor dat wat me allemaal kan overkomen helpt me niet vooruit. Wat me wel helpt is de overtuiging: “het leven is minder serieus dan mijn gedachten me doen geloven”. Pas als iets voorbij mag zijn is er weer ruimte voor iets nieuws.
Welke shit gooi jij over de schutting? Heb jij shit die mogelijk door iets of iemand telkens weer terug wordt gegooid in je eigen tuin? Dan wordt het tijd om onkruid te wieden.
Voel je welkom, dan kijken we samen naar je onkruid in jouw tuin.
