Zo nu en dan komt dit thema in gesprekken naar voren. Mijn vraag is dan vaak; wie is die ander? Partner, ouders, leraar etc….poeh dus als zij het goed vinden dan mag je ervoor gaan? Wat nu als zij het niet goed vinden? Dan levert dit een teleurstellend gevoel op…Maar leef je dan je eigen leven of dat van die ander? Durf je ook jezelf te vertrouwen?
Inmiddels weet ik uit eigen ervaring dat mijn bril die ik op heb en waar ik mee de wereld in kijk, iets zegt over mijn waarnemingen en mijn waarnemingen zeggen iets over mij. Dus de keuzes die ik maak, passen bij mij en maken mij uniek en resoneren met mij. Met mijn kracht en mijn authenticiteit.
Wat nu als ik luister naar al die goedkeuringen of afkeuringen van die ander? Ik word dan enorm onzeker, naar wie zal ik nu eens luisteren deze keer? Op basis van wat heeft die ander zijn of haar goedkeuring of afkeuring gegeven? Welke bril had die ander op? Niet mijn bril met mijn waarnemingen! Het zal dus alles zeggen over die ander en niet over mij! Dus heb ik besloten om met een vrijheid van meningsuiting te kiezen voor mezelf en niet afhankelijk te zijn van de goedkeuring van de ander! Hoe lang ga jij nog leven naar een mening van een ander?
Doe jezelf een lol en gun het jezelf ook. Leef je eigen plan…reist een stuk prettiger.
“Wees jezelf. Laat mensen zien hoe echt, imperfect, eigenzinnig, raar, bijzonder, magisch en mooi je bent.” (Mandy Hale)
