Florence Nightingale (grondlegster voor het vak verplegen) riep lang geleden, kom in de zorg werken. En daar ging ik… wat een mooi vak. En passend bij mijn psychologische voorkeuren, gezien vanuit het gedachtegoed van Carl Gustav Jung – harmonieus, zorgzaam en relatiegericht.
Afgelopen zaterdag nacht mocht ik mijn steentje bijdrage op een cohort afdeling met Corona patiënten. Een nachtdienst draaien was meer dan twintig jaar geleden.
Vorige week kreeg ik diverse zorgaanvragen voor extra hulp in de zorg, extra handen aan het bed. Ik stoei en worstel met mijn zorg hart. Ik zou me in tienen willen opsplitsen en overal van betekenis willen zijn.
Je voelt je onmachtig door het tempo waarmee Corona ons om de oren mept. Het voelt alsof we een sprintje moeten trekken, terwijl we een marathon aan het lopen zijn. In eerste instantie het gevoel, het zal zo’n vaart niet lopen… dit griepje… en dan het besef het is meer dan een griepje, het is serieuze business, waarbij bekenden en geliefden uit je omgeving aan het knokken zijn.
Zorg goed voor jezelf is voor mij nu een uitdaging… het liefst spring ik nu overal bij… het wordt zorg goed voor elkaar…
Smiling Is Infectious – Spike Milligan
