Daar zit ik dan, met m’n lief in het vliegtuig met een vertraagde corona ticket. Onderweg naar Spanje. Met ontzettend veel zin. En tegelijkertijd nog zo veel onrust in mijn lijf.
Ik wil nog dit en o ja dat zou ik ook nog nakijken. En ik zou nog een artikel voor een collega opzoeken, niet meer aan toe gekomen. M’n administratie is ook niet helemaal bij. Ik had beter willen kijken welke boeken ik wilde lezen op vakantie en nu heb ik er maar een paar bij elkaar gepakt. Aaarrgghh.
Rustig, je hebt nu vakantie. Alles kan blijven liggen en ligt er na de vakantie ook nog wel. Maar zo wil ik dus niet op vakantie. Ik wil uitgerust op vakantie, zodat ik optimaal kan ontspannen en genieten. Mijn onrust is voelbaar. En hij confronteert er mij mee. En terecht! Wat zeg jij altijd tegen je clienten?
Uh, ja dat klopt, vertragen en slow down. Sleutel woorden die zo vaak van toepassing zijn. Als ik de onrust voel van een cliënt, dan moet ik altijd alert zijn hier niet in mee te gaan. Iets doet pijn en men wil er snel van af. Tsjop tsjop, niet leuk, snel er van af en weer door. Ook ik ken mijn patronen en wat fijn om een partner te hebben die me goed kent en me even liefdevol hierop wijst.
Op moment van dit schrijven in de bergen op een heerlijke plek die je dwingt te ontspannen, onweert het rechts met donkere wolken en schijnt links de zon. Ik glimlach, ja zo is het soms. Beide mag er zijn. Ik vind mijn werk leuk en vaak voelt het niet als werk, en hoef ik er dus ook niet mee te stoppen om op vakantie te gaan. Maar mezelf toestemming geven dat ik ook niets mag doen, de heerlijke woorden lummelen en flaneren over een boulevard. Veel geslapen, op het strand gelegen, boeken gelezen en mijn laatjes in mijn hoofd weer opgeruimd. Nog 1 dag en dan is deze coach weer thuis en gaat ze verder met dat wat ze leuk vind. Haar hoofd vol met nieuwe ideeën ontstaan door vertragen en slow down. 😃
~wat je niet kunt loslaten heeft blijkbaar een plek in je hart~
